Berlin. 20 χρόνια από την Πτώση του Τείχους

O Wim Wenders στο Τείχος του Βερολίνου στα γυρίσματα της ταινίας "Τα φτερά του έρωτα" (1987)

9η Οκτωβρίου 1989, η μέρα που άλλαξε τα πάντα 

Του Ίνγκο Σούλτσε

Συχνά με διορθώνουν πολύ συγκαταβατικά: «Εννοούσατε την 9η Νοεμβρίου». «Οχι, η μέρα που καθόρισε τα πάντα ήταν η 9η Οκτωβρίου». «Γιατί; Αφού το Τείχος έπεσε την 9η Νοεμβρίου!» «Ναι, επειδή είχε προηγηθεί η 9η Οκτωβρίου».

Το πρωί της 9ης Νοεμβρίου δεν υπήρχε σχεδόν κανείς που να περίμενε ότι το Τείχος θα έπεφτε εκείνη τη μέρα. Την 9η Οκτωβρίου ωστόσο ξέραμε όχι μόνο στη Λειψία ότι το βράδυ εκείνο θα έφερνε μαζί του μια απόφαση, που μετά απ’ αυτήν -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- όλα θα ήταν αλλιώς.

Η 9η Οκτωβρίου ήταν Δευτέρα, η πρώτη Δευτέρα μετά την 7η Οκτωβρίου, την 40ή επέτειο της ΛΔΓ. Βδομάδα τη βδομάδα οι διαδηλώσεις της Δευτέρας, που ξεκινούσαν μετά την «προσευχή υπέρ ειρήνης» στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στη Λειψία, γίνονταν όλο και μεγαλύτερες. Μία βδομάδα νωρίτερα οι διαδηλωτές είχαν φτάσει ήδη τους τριάντα χιλιάδες.

Διαβάστε περισσότερα

Wim Wenders, Τα φτερά του έρωτα. Berlin

Οι πόλεις ...

και η επιθυμία...

Wim Wenders, Η Αλίκη στις πόλεις

Η περιπλάνηση ως προϋπόθεση αυτογνωσίας...

Wim Wenders, Lisbon story

Ένα φιλμ για τους ήχους της πόλης και τις ιστορίες που οι ήχοι αυτοί αφηγούνται...LISBON STORY
1994
Σκηνοθεσία:
Wim Wenders
Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Lisa Rinzler
Μουσική:
Madredeus
Διανομή:
Rόdiger Vogler, Patrick Bauchau, Teresa Salgueiro and Madredeus
Η ιστορία μας ξεκινά με ένα τηλεγράφημα με το κρυπτογραφικό μήνυμα:
"Dear Phil, I cannot continue m.o.s.! -- S.O.S.! -- Come to Lisbon with all your stuff a.s.a.p.! Big hug, Fritz."
Το a.s.a.p. σημαίνει come AS SOON AS POSSIBLE. Αλλά το m.o.s.;
Στην κινηματογραφική γλώσσα σημαίνει "silence".
Όλη η ταινία επικεντρώνεται στο νόημα της τέχνης στα τέλη του 20ου αιώνα και στο τι καινούργιο μπορεί να προτείνει.
Η επιλογή της Λισαβόνας δεν είναι τυχαία. Η ίδια η πόλη αναζητά εκ νέου, χωρίς βεβαιότητες, την ταυτότητα της και με ένταση αναδεικνύονται οι ήχοι της ως μόνη δυνατότητα πρόσβασης στη μυθολογία της. Οι Madredeus αυτό ακριβώς προσπαθούν. Να υπάρξουν σε ένα "σήμερα" που νοηματοδοτείται από το χθες χωρίς, όμως, να απορροφάται από αυτό.